سایه...

من همونم که همیشه غم و غصم بیشماره اونیکه تنهاترینه حتی سایه ام نداره
این منم که خوبیامو کسی هرگز نشناخته اونکه در راه رفاقت همه هستیشو باخته
هر رفیقه راهی با من دو سه روزی همسفر بود ادعای هر رفاقت واسه من چه زود گذر بود

هر کی با زمزمه عشق دو سه روزی عاشقم شد عشق اون باعث زجر همه ی دقایقم شد
اونکه عاشق بود و عمری از جدا شدن میترسید همه هراس و ترسش به دروغش نمی ارزید
چه اثر از این صداقت چه ثمر از این نجابت وقتی قد سر سوزن به وفا نکردیم عادت

+متنش دلمو لرزوند -_-